Uiteindelijk hebben we elk een 19kg bagage mee. In vergelijking met de testrit van zondag is het gewicht is nu veel beter verdeeld over voor (1/3) en achter (2/3). Uiteindelijk hebben we onder het welbekende motto 'alles wat je thuis kan laten, is meegenomen', onze bagage nog eens aan een kritische evaluatie onderworpen, waardoor we er nog enkele grammen hebben kunnen afdoen.
Nu het vertrek zo dichtbij komt, overvalt een vreemd gevoel ons. Het is te omschrijven als een mix van opwinding (yes, eindelijk!), stress (dit en dat moet nog gebeuren!) en verlangen naar wat allemaal komen gaat (de route, de ontmoetingen, de uitdaging van het fietsen,...). Een echte kolk van emoties, zeker ook na de vele bemoedigende berichtjes, kaartjes, emails en mooie woorden die we van vrienden, collega's en familie mochten ontvangen de voorbije dagen... Zo'n reis maakt toch iets bijzonders los blijkbaar! Bij deze willen we iedereen dan ook echt van harte bedanken voor de steun!
Met het vertrek in zicht geven we ook graag mee hoe onze voorbereiding er ongeveer uitzag: wanneer we effectief besloten hebben om deze reis te ondernemen, kunnen we ons ondertussen al niet meer herinneren. Begin 2011 kregen we in elk geval de toezegging van onze werkgevers dat het zeker kon ingepland worden en in augustus zijn we toen ook echt in actie geschoten. Na een aantal zondagstochtjes, legden we toen in één week 600km van de 'Vlaanderen Fietsroute' af, een kennismaking met het echte fietsreizen die smaakte naar meer.
Daarna zijn we dan ook regelmatig gaan fietsen gedurende weekends, waarbij de tochtjes zowel in aantal kilometer als lastigheidsgraad gestaag toenamen. Voor deze tochten hebben we een uitgebreid beroep gedaan op de fietsknooppunten rond Gent. Het kan haast niet dat er in een cirkel van 10km rond Gent nog ergens een knooppunt te vinden is waar wij niet gepasseerd zijn :-). Ook tochten naar de 'home-bases' in Pamel en Zedelgem stonden op het menu, evenals wat klimwerk in de Vlaamse Ardennen. De uiteindelijke optelsom van al die trainingskilometers komt op 2308,5, bij benadering ongeveer de afstand die we voor de boeg hebben naar Santiago...
Tenslotte vermelden we ook nog het hele pelgrimsgebeuren, wat uiteraard onlosmakelijk verbonden is aan de camino. Via het Vlaams Compostelagenootschap ontvingen wij onze 'geloofsbrieven', waarmee we kunnen overnachten in pelgrims refugio's of korting kunnen krijgen op maaltijden. Daarnaast hebben we ook ons stempelboekje, waarin we stempels verzamelen van over onze hele tocht. Dit vormt immers het bewijs van de tocht, wat bij aankomst recht geeft op een 'Compostela', een mooi document/certificaat met je eigen naam sierlijk in het Latijn geschreven... Maar nu blikken we iets te veel vooruit, vooraleer we zover zijn, zullen we nog vele kilometers mogen trappen, zweten en hopelijk ook genieten van alles wat we onderweg zullen tegenkomen, de ontmoetingen die we zullen hebben, etc. Onze eerste stempel vergaarden wij alvast vorige zondag, toen de pastoor van St. Jacobs in Gent onze fietsen heeft gewijd (bij een pelgrimstocht horen nu eenmaal rituelen). We ontmoetten er ook Gerda, die zaterdag eveneens vertrekt naar Santiago met de fiets. Zij fietst op haar ééntje, maar zij is net op pensioen en heeft dus, in tegenstelling tot wijzelf geen vooropgestelde aankomstperiode... Het was een aangename ontmoeting, waarbij wij meteen ook heel wat tips ontvingen van een ervaringsdeskundige, wat zij fietste in 2009 al eerder naar Santiago.
Hoog tijd om af te ronden en de nodige nachtrust op te doen voor de eerste trip richting Doornik morgen! Er wacht ons eerst nog een afscheidsmoment aan de St. Jacobskerk (waar anders natuurlijk...), en daarna rijden wij het avontuur tegemoet!
¡Hasta luego!
Katleen en Jonathan
Met de zegen van God himself, kan het niet anders dan slagen!
BeantwoordenVerwijderenLaat op tijd iets weten. Ben benieuwd naar de verhalen.