't Is gebeurd!

't Is zover! Na 2353 km fietsen...

DAG 32: LOXO - SANTIAGO DE COMPOSTELA (30,81km)

- Na eens een nacht goed geslapen te hebben, zijn we deze ochtend uit Loxo riching westen vertrokken.
- Het eerste deel ging door (eucalyptus)bossen die bijzonder mysterieus waren door de mist en de doorkomende zon.
- We zijn nog enkele Nederlanders en een Belg tegengekomen die ook aan hun laaste kilometers bezig waren.
- De laaste 30km hebben ze ons niet zomaar weggegeven: we hebben nog enkele mooie klimmetjes mogen verwerken. Zeker op het einde, net bij het binnenrijden van het centrum van Santiago, was er nog een venijnig kort neepje dat ons zweet wou proeven.
- Rond 12u30 mochten we dan onder het goedkeurend oog van de torens van de kathedraal het plein oprijden waar Norbert & Yvette (ouders van Katleen) ons zaten op te wachten.
- Na het bekomen met een glaasje Champagne en het weerzien van verschillende andere fietspelgrims, die we ontmoetten tijdens onze tocht, zijn we ons compostelaat gaan afhalen. We hebben voldoende stempels verzameld om geloofwaardig te zijn als pelgrim, we hebben ons getuigschrift met onze naam in het Latijn op zak!

We gaan deze avond nog wat flaneren door de gezellige steegjes hier in Santiago de Compostela en morgen of overmorgen gaan we nog een stukje verder fietsen naar Cabo de Fisterra. Het symbolische eindpunt van de camino.

Hou zeker de komende dagen de blog nog in het oog, wij gaan er nog wat beelden/anekdotes/indrukken/.... met jullie delen!

Vele zonnige groetjes!!!

Katleen & Jonathan

Enkele sfeerfoto´s

Nu we eindelijk eens een computer met werkende kaartlezer gevonden hebben... Enkele snapshots van onze reis:

Binnenkort volgt er meer!

We zijn er bijna (maar nog niet helemaal...)

Koekoek!

Op 30km van onze bestemming, geven we nog graag de update van de voorbije 2 dagen:

DAG 30: SAMOS - PALAS DE REI (62.93km)

- In het midden van de nacht worden we wakker door een vreemd, onregelmatig lawaai. Het lijkt wel of er iemand aan het beeldhouwen is onder ons. Gelukkig duurt het niet lang en kunnen we verder goed slapen.
- Bij het vertrek komen we een Spaanse mountainbiker tegen die we al een paar keer hebben gekruist.
- Het eerste stadje op de route vandaag is Sarria. Een droevige bedoening met hoofdzakelijk appartementsgebouwen, maar de café con leche smaakt er wel. We komen er ook de 3 Spaanse mountainbikers van op de Ibañeta tegen.
- Het traject vandaag gaat goed op en neer, met hoofdzakelijk klimwerk. Zo zal het verder gaan tot in Santiago.
- Net voor de middag kunnen we nog genieten van een mooie afdaling langs een stuwmeer naar Portomarin. De voorgeschreven route loopt langs dit stadje, maar wij slaan even af. Het extra klimmetje dat we moeten maken, is echter meer dan de moeite waard. In het speciale kerkje kunnen we net na de mis een mooie stempel versieren.
- We lunchen (ons taai brood con queso) op het kerkplein op het bankje.
- Na de middag verwerken we een 12km lange klim, waarbij de afkoelde kuitspieren zich laten voelen in het eerste stukje aan 10%.
- Langs kleine sympathieke dorpjes (met een look-alike van Mona) bereiken we Palas de Rei. Dit is blijkbaar een belangrijke stopplaats want de in overvloed aanwezige slaapgelegenheden zijn allemaal volzet. Wij vinden er nog een kamertje boven een bar. Jammergenoeg zijn de campings niet zo dik gezaaid op dit deel van de route.

DAG 31: PALAS DE REI - LOXO (66.09km - netto 53...)

- Een kamer boven een bar nemen we nooit meer! Een luidruchtige Spaanse furie in de bar heeft ons een tijd wakker gehouden. De (bad)kamer die gisteren op het eerste zicht wat verouderd, maar wel in orde leek, blijkt achteraf toch niet zo proper te zijn. Het kost ons niet veel moeite om er ´s ochtends in een sneltempo weg te zijn.
- Katleen begint de dag op de fiets al zingend met het oeuvre van Laura Lynn. Wat meer dan 2000km fietsen met een mens kan doen...
- "Tjool&Co" besluiten een alternatieve route via een middeleeuws kasteel te nemen om de voorgeschreven route via de drukke hoofdweg te vermijden.
- Bij het kasteel nemen de verkeerde afslag (er zijn geen richtingsaanwijzers en onze kaart is niet gedetailleerd genoeg) waardoor we wat op de dool geraken.
- Door ons kompas te volgen, komen we uiteindelijk uit in een dorpje (hoera, dit staat eindelijk op de kaart!) dat op 10km van Melide ligt, waar we eigenlijk naartoe moeten.
- We nemen het zekere voor het onzekere en gaan via een wat drukkere weg naar Melide om daar de route terug op te pikken in plaats van verder te sukkelen langs kleine weggetjes en dorpjes die niet op onze kaart staan.
- De controlefreak in Jonathan komt na 4 weken weer tot leven, Katleen bewaart de kalmte en geniet vooral van de mooie uitzichten.
- Melide blijkt een goede keuze: het is een aangenaam stadje waar we inkopen kunnen doen, een mooie stempel krijgen en een café con leche achterover slaan.
- We krijgen er bewondering van 3 fietsende Nederlanders voor onze jeugdige leeftijd als fietspelgrim. Ons geeft het weer goede moed om verder te gaan op het "golvende" voorgeschreven parcours.
- De namiddag verloopt vlotjes, het is mooi weer, klimmen wordt afgewisseld met afdalen en we weten weer waar we zijn :-)
- Bij het afhalen van een stempel in de albergue in Arzúa, ontmoeten we opnieuw de Spaanse mountainbiker van de voorbije dagen. Door de taalbarrière kunnen we geen echt vlot gesprek voeren, maar het is steeds weer een fijn weerzien. We wuiven hem uit met een "¡Hasta mañana a Santiago!".
- We vinden één van onze mooiste verblijfsplaatsen van onze reis in Loxo: voor amper €5 meer dan gisteren slapen we deze avond in een huisje met grote slaapkamer, heerlijke inloopdouche en een aparte living met keuken! We genieten van de gekoelde biertjes die we erbij krijgen op het terras. We kunnen eindelijk de pasta klaarmaken die we al een tijdje meesleuren, maar wegens omstandigheden niet klaargemaakt hebben. Het oude taaie brood kan morgen in de broodrooster. Geen gedeelde badkamer, geen voorbijrazende auto´s of roepende bargasten deze avond, wat een luxe!

Morgen in gebogen en heuvelachtige lijn naar de stad waar we al zovéél maanden over spreken!

¡Hasta la proxima!

Tjool&Co

Oh O Cebreiro

¡Hola!

Het is waar: de laatste loodjes wegen zwaar! Zo is te lezen in het onderstaande verslag van de voorbije dagen:

DAG 27: HOSPITAL DE ÓRBIGO - EL ACEBO (64.10km)

- Na een goede nachtrust in ons tentje verlaten we eens niet als laatsten de albergue. We blijven wel nog wat plakken door een fijne babbel met de Vlaamse hospitalero.
- We worden afgezet bij het ontbijt in een lokale bar: €12 (voor ons 2, we hebben ook al eens €5 betaald) voor een standaard ontbijt. We hadden beter moeten weten: de bar had uitzicht op de historische brug en we zaten op het terras, waar de Spanjaarden ook nog een toeslag voor aanrekenen.
- In Astorga bezichtigen we het bisschoppelijk paleis van Gaudí, we zijn er alletwee weg van. We proeven er ook de lokale specialiteit: de mantecada. Volgens de Nederlandse fietsreisgids zou dit iets weg moeten hebben van Geraardsbergse mattentaarten, maar dit is in de verste verte niet het geval. Het zijn gewoon simpele, maar lekkere cakejes.
- Eens buiten Astorga begint het gestaag te klimmen, alsook de temperatuur.
- We laten onze pan con halfgesmolten queso even bezinken met een siësta in de schaduw van een boom, het is toch veel te warm om te fietsen.
- Het valt ons op dat zo goed als elk kerkje hier een ooievaarsnest heeft. We smelten weg als ook de kleintjes hun kop laten zien.
- We bereiken het punt van 2000km, toch al ver weg van huis.
- We vatten de klim aan naar de "Cruz de Ferro", het "dak" van de camino op 1500m. Halverwege moeten we even op adem komen met een verfrissend drankje in een bar, we hebben dan al enige (warme) liters water uit onze drankbussen geslurpt. Als bij toeval komt het Australische koppel uit Saint Jean Pied de Port ook in deze bar aan, het is een hartelijk weerzien.
- We zweten verder naar de top. Vooral de laatste kilometers aan 10% laten zich voelen in de kuiten en Achillespees. Het is afzien en genieten tegelijkertijd: de uitzichten zijn er magnifiek!
-Het blijft broeiend warm, het asfalt gaat zelfs aan onze banden plakken.
- Het mythische kruis op een houten staak wordt pas op het allerlaatste moment zichtbaar.
- Het eeuwenoude gebruik is dat pelgrims een steen achterlaten aan de voet van het kruis. Dit staat symbool voor de start van een nieuwe levensfase.
- Wij hadden elk 2 steentjes bij: Jonathan kreeg er 2 van zijn pepe, die eveneens de camino fietste, en Katleen kreeg er 2 van haar ouders van op de oprit thuis in Pamel. We geven er onze eigen betekenis aan en gooien ze op de grote hoop. Een speciaal moment want dit is één van de (letterlijke) hoogtepunten waar we al maanden naar uitkijken, maar we weten dat hiermee het einde van onze camino dichterbij komt.
- Na een Spaanse mountainbiker met fietspech te hebben geholpen, dalen we verder af naar El Acebo.
- We vinden er onderdak in een casa rural bij een vriendelijke alternatieve man, die onze aandacht trok met een bordje "comidas vegetarianos". We logeren er in een mooie dakkamer met zicht op de bergen en krijgen er ´s avonds een vegetarisch galadiner! Hiermee worden de batterijen terug volledig opgeladen.
- De casa rural wordt bovendien omsingeld door poezen.
- Na de heerlijke maaltijd begeven we ons nog even in het dorpje en zien een prachtige zonsondergang achter de bergen. Het is zoals vele indrukken op deze tocht onbeschrijflijk mooi. Het valt echter niet te vatten in woorden of beelden...

DAG 28: EL ACEBO - LA PORTELA (58.79km)

-  Na het lekkere ontbijt met vele soorten confituren dalen we af naar Ponferrada. Wegens de vele bochten en steile stukken doen we dit voorzichtig aan, het is hier trouwens te mooi om hier in een hoge snelheid af te razen.
- In Ponferrada bewonderen we de tempeliersburcht en nestelen ons op een terrasje voor een café con leche.
- In Cacabelos wordt de rust tijdens de lunch verstoord door enkele ijverige gemeentearbeiders die tot 4 maal toe hetzelfde stukje grasperk afrijden.
- We rijden de volgende bergen tegemoet richting Villafranca del Bierzo.
- We merken een nieuw probleem op met Jonathans fiets: er zit een boebel en een klein scheurtje op de achterband deze keer.
- De fietsenmaker in Villafranca houdt siësta tot 16u, dus we moeten noodgedwongen een terrasje doen. De ice tea smaakt in deze hitte.
- Als we om 16u bij de fietsenmaker aankomen, is deze reeds druk bezig met een gecompliceerd probleem van een Spaanse mountainbiker. Pa fietsenmaker komt ook toe, trekt zijn overall aan, maar beperkt zich tot het observeren van zoonlief en wat rommelen in de kast. Ma fietsenmaker bewaakt de kassa en leest wat reclameboekjes. Het geduld wordt even op de proef gesteld.
- Als het uiteindelijk aan ons is, blijkt het probleem snel opgelost te zijn door een nieuwe Michelin achterband. Na 17u besluiten we toch nog iets verder en iets hoger te gaan, het is immers dan al wat afgekoeld naar 29 graden...
- De camping die we op het oog hadden, blijkt gesloten te zijn en iets te afgelegen. We voelen er ons niet op ons gemak en besluiten om iets verderop in een hostal te overnachten. Zo kunnen we ook goed uitgerust de lange klim (een kleine 30km) aan te vatten.

DAG 29: LA PORTELA - SAMOS (54.17km)

- Bij het laden van de fietsen ontmoeten we een vrolijke streekgenoot: Dirk uit Evergem. Hij is vertrokken op 4 mei en wil morgen in Santiago zijn.
- Wij zijn iets minder ambitieus en willen vooral de Cebreiro afwerken vandaag.
- De lange klim begint geleidelijk, maar laat zich steeds meer voelen naarmate we vorderen.
- Na een ontmoeting met 2 Braziliaanse fietsers tijdens een tussenstop, begint het te gieten. Het wordt uiteindelijk een volledige "verkleeddag" vandaag: van sandalen en korte broek naar volledige regenoutfit. Zon- en regenvlagen wisselen elkaar in sneltempo af.
- Net voor de top begint opnieuw een vlaag. Boven nemen we snel een foto en vluchten een bar in om op te warmen en te drogen.
- Na de Cebreiro (1310m) moeten we nog 2 andere pieken over: Alto San Roque (1270m) en Alto do Poio (1335m).
- Voor de laatste piek doen we krachten op met pan con (heerlijke) queso manchego op een bankje tijdens een opklaring.
- Wat volgt is een lange afdaling met een cocktail van zon, regen en wind.
- In Samos staken we de strijd voor vandaag. Er is een overaanbod aan goedkope en propere kamers om uit te rusten van de zware inspanning.
- We halen eerst nog een stempel in het indrukwekkende monasterio en vinden dan een mooie kamer in een casa rural.

We hebben nog een kleine 150km voor de boeg. We mogen echter niet voor dinsdag aankomen aangezien ons ontvangstcomité nog onderweg is. Daarom doen we het "ipt gemak" de komende dagen.

¡Hasta la vista!

Jonathan & Katleen

Weer een dagje dichter...

Een bijzonder zonnige goeiedag!

Hier zijn we weer met wat we vandaag beleefd hebben:

DAG 26: LEÓN - HOSPITAL DE ÓRBIGO (45.96km)

- We beginnen de dag (pas om 8u wakker en goed geslapen, hoera!) met een grote café con leche y croissant in de hesperia om de hoek.
- We trekken de stad in voor een bezichtiging per fiets.
- We krijgen maar niet genoeg van de mooie pleintjes en gebouwen die León te bieden heeft. De stad ligt ons wel en blijven er plakken tot na de middag. We twijfelen er zelfs nog even over om hier nog een extra dag en nacht te spenderen, maar we moeten nu eenmaal verder... Wij komen zeker nog eens terug voor een uitgebreid bezoek.
- Bij het buitenrijden van de stad komen we langs een park, de uitgelezen plek voor onze picknick met pan con queso.
- Na het middagmaal trekken we verder en horen plots iemand hard op ons roepen, het blijkt de jonge Duitser uit Sahagún te zijn, die zich genesteld had op een terrasje. Hij geraakt blijkbaar ook niet zo snel voorbij León.
- In de namiddag schijnt het zonnetje nog harder en de 25ºC worden vlotjes behaald. Het is zeer aangenaam om in te fietsen.
- We fietsen opnieuw door een erg mooi landschap, voor ons doemen de bergen op waar we de komende dagen over moeten.
- Het fietsen gaat vlot, tegen 16u30 bereiken we al onze eindhalte voor vandaag: Hospital de Órbigo.
- We rijden het dorpje binnen via de oude indrukwekkende brug met 18 bogen.
- De camping blijkt pas binnen 2 dagen open te gaan, maar we kunnen gelukkig terecht in de tuin van de albergue. Geen slaapzaal met snurkende venten deze keer (Oordopjes helpen gewoon niet, het geluid komt er los door, om niet te spreken van de trillingen...)
- De albergue wordt gerund door een vriendelijk koppel uit Kapellen die hier 3 weken als hospitaleros actief zijn.
- We komen hier ook opnieuw Wim en Els tegen. Zij namen een iets andere weg in het zuiden van Frankrijk, maar blijkbaar lopen onze wegen opnieuw samen.
- Een hond die met zijn baasje op camino is, ligt uitgeteld te slapen in de tuin van de albergue.


Wij wensen vandaag Vake Norby nog een fijne verjaardag toe, we gaan hier zeker volgende week een flesje op kraken in Santiago!

We gaan nu nog een klein potje koken in de albergue en nog wat uitrusten, want morgen klimmen we naar de Cruz de Ferro op 1500m!

Zonnige groeten!

Katleen y Jonathan

De laatste 500km...

¡Buenas tardes!

We hebben enkele bewogen dagen achter de rug. Wat er allemaal gebeurde kunnen jullie hieronder lezen:

DAG 22: BURGOS - BURGOS (0.00km)

- Vandaag houden we rustdag. Voor de eerste keer in drie weken een dag zonder fietsen. Het doet vreemd aan.
- Ongelofelijk, maar we worden pas om 8u wakker. We genieten van het uitgebreid (voor ons huidige doen toch) ontbijtbuffet. We zijn even echt luxebeesten.
- Het weer valt tegen, de hele dag passeren meerdere regenbuien, soms samengaand met zonneschijn.
- We bezoeken de indrukwekkende kathedraal van Burgos. We zijn gefascineerd door de mooie buitenkant, ontgoocheld en ietswat gedegouteerd door de binnenkant: veel te overweldigend, te veel goud en te veel kakafonie. We vragen ons af wat Jezus er zelf zou van vinden. Gelukkig hadden we pelgrimskorting met onze credencial, die we konden aanvullen met een mooie stempel.
- `s Middag eten we tapas in een drukbezochte bar, erna is het tijd voor een siësta. Het ritme van de Spanjaarden ligt ons wel.
- De rest van de namiddag vullen we met een stadswandeling, onderbroken met een café con leche. Het is immers rustdag voor iets.
- We sluiten de rustdag af met een Italiaans etentje, waarbij we ons ietswat mispakken aan de hoeveelheden.

DAG 23: BURGOS - CASTROJERIZ (53.3km)

- We plunderen het ontbijtbuffet om stevig terug op de fiets te kruipen.
- Het is zondag, dus het duurt wel even om brood en water te vinden.
- Bij het buitenrijden van Burgos, krijgen we even het gezelschap van een koppel fietsers uit Oudenaarde. Zij vertrokken vier dagen geleden in Pamplona.
- Onderweg begint het harder te regenen en besluiten we onze regenoutfit aan te trekken.
- Bij het opnieuw aanzetten blijkt Jonathans voorband lek te zijn. Het mormel blijkt een klein fijn stukje glas... We zijn dan amper 15km ver.
- Het opleggen van de reserveband gaat al bij al nog vlot, al is het behoorlijk koud aan de natte handen bij amper 6ºC...
- Tot overmaat van ramp blijkt er een slag in het wiel gekomen te zijn en we geraken aan het prutsen.
- De fiets geraakt uiteindelijk rijklaar, maar de regen en de kou (de temperatuur haalt amper 12ºC gedurende de dag) doet ons de eerste en enige bar in het dorpje Cavia binnenvluchten. We warmen er op met koffie. De uitbater doet er op een rustige zondag gouden zaken aan ons, want door de aanhoudende regen besluiten we er ook te eten.
- Door stil te zitten in een bar in Cavia geraken we echter niet in Santiago, dus trotseren we opnieuw de regen.
- De eerder makkelijke hellingen worden een stuk lastiger door de weersomstandigheden.
- De anders zo fiere klaprozen die de bermen kleuren laten vandaag hun kopjes hangen onder het gewicht van de regendruppels...
- Na een lange afdaling rijden we onder de ruïnes van het klooster van San Anton door. Iets verder in Castrojeriz besluiten we er de brui aan te geven voor vandaag.
- In de albergue blijkt een van de hospitaleros niet zo fietsminded te zijn en probeert ons door te verwijzen naar een refuge 6km verder op. Gelukkig is zijn collega iets gastvrijer en mogen we van hem blijven. De eerste draait bij als hij verneemt dat we reeds van België onderweg zijn.
- Na onze installatie tussen de wandelaars in de slaapzaal, prutsen we aan onze fietsen: de remblokken achteraan zijn tot op het ijzer versleten en zijn dringend aan vervanging toe. Wat eenvoudig leek in de fietswinkel, blijkt een hele klus in de praktijk. We bekijken ook nog eens het probleem met de voorband, waarbij we de hulp krijgen van een sympathieke Nederlandse mede fietspelgrim.
- We douchen ons in een pisstraaltje en eten ons brood (met confituur en choco deze keer, want geen kaas gevonden op zondag) in de eetzaal van de refuge.
- Het contrast is in alle opzichten groot met gisteren, het lijkt wel een straf van Sint Jacob voor onze "decadente" rustdag in Burgos.
- Tegen de avond is de hemel opgeklaard en doen we nog een avondwandeling in het dorpje. We vragen ons af of er hier wel veel leven zou zijn als de camino hier niet zou passeren.
- Net voor het slapengaan vernemen we dat de hulpvaardige Nederlander zijn camino erop zit wegens familiale omstandigheden. We leven met hem mee en relativeren al snel onze "pech" van gedurende de dag. Aangezien hij ze niet meer nodig heeft krijgen we van hem zijn reserveband en remblokjes. Hij zou de camino ooit nog van hieruit te voet willen afwerken, we hopen echt oprecht dat het hem lukt!

DAG 24: CASTROJERIZ - SAHAGÚN (89.11km)

- We worden om 6u30 gewekt met Gregoriaanse gezangen. Het is eens iets anders, maar het schept wel een speciale sfeer. Katleen heeft niet zo goed geslapen, er lagen opnieuw wat snurkers  en vroeg inpakkende wandelaars in de slaapzaal.
- We trotseren al vroeg in de ochtend de ijzige kou (amper opnieuw 6ºC) en de harde tegenwind. De Mesetahoogvlakte is geen lachertje, het lijkt wel een van onze winterse trainingsritten.
- In Fromista warmen we op met een koffie.
- We rijden naast een hele hoop wandelaars richting Carrion de los Condes. Daar verhelpt de lokale "taller de biciclettas" Jonathans hobbelprobleem met de voorband. We laten meteen al onze banden oppompen (ons handpompje is er niets tegen).
- Ondertussen breekt de zon door de wolken en warmt het iets op.
-  De wind neemt echter nog meer toe. Dit ondervinden we duidelijk op de routevariant langs het 12km lange grindpad van de camino.
- De vermoeiheid speelt Katleen parten en maakt zich enorm kwaad op de wind. Het haalt echter niets uit, maar het lucht op.
- We kruipen verder richting Sahagún, waar we uiteindelijk beslissen om te kamperen. We genieten van een eenvoudige spaghetti pomodoro met olijven op de trangia, de lekker warme douches en de vroege bedtijd (vooral Katleen).

DAG 25: SAHAGÚN - LEÓN (73.26km)

- We worden pas wakker om 7u30 na een koude nacht. Maar de zon schijnt en de hemel is blauw, dus we hebben er terug zin in!
- Aangezien we het gisterenavond zo goed hadden op de camping, gaan we `s morgensvroeg het stadje verkennen en ontbijten (zonder al de bagage aan de fietsen). Zo kan onze bedauwde tent toch nog wat opdrogen.
- Om 10u30 wensen we onze jonge Duitse buur een "buen camino" en beginnen onze tocht naar León.
- We rijden langs een rustige weg naast het wandelpad met prachtige verzichten en bloemenvelden. Er gaan heel wat "buen caminos" over en weer tussen ons en de wandelaars. We kunnen de tel echter niet meer bijhouden.
- Op de middag krijgen we opnieuw een staaltje commercialisering van de camino te zien. Tijdens het opeten van onze pan con queso (aangevuld met pimientos y aceitunas) komt een vrouw flyers uitdelen van de private albergue in het volgende dorp.
- De weg is overwegend vlak  met veel minder wind dan gisteren, dus we bereiken vlot León, waar we onderdak vinden in een hostal (waar de tijd blijkbaar enkele decennia is blijven stilstaan, maar het is er proper, goedkoop en de eigenaar is vriendelijk).
- We bezoeken de mooie kathedraal met indrukwekkende glasramen. Deze bevalt ons beter dan die van Burgos.
- We gaan deze avond nog wat flaneren in León, het is nog steeds een aangename 20ºC.

Morgen nog een stukje vlak, maar dan begint opnieuw serieus klimwerk met o.a. de Cruz de Ferro. Santiago komt echter dichterbij!

¡Hasta la vista!

J&K

¡E viva España!

¡Buenos Dias!

Wij zijn gisteren aangekomen in Burgos en houden hier vandaag onze eerste echte fietsvrije rustdag. Het voelt vreemd aan om rond 10u `s ochtends geen zadel onder ons gat te voelen... :-) Maar we kunnen een dagje rust wel goed gebruiken na 3 weken elke dag gefietst te hebben en na het lastigere klimwerk van de voorbije dagen.

Hierbij het verslag van gisteren:

DAG 21: SANTO DOMINGO DE LA CALZADA - BURGOS (93.69km)

- Een iets betere ervaring met een pelgrimsalbergue dan vorige keer: iets minder luide snurkers. Gelukkig lagen we ook in een slaapzaal met alleen fietsers, dus geen vroeg opstaande wandelaars. Wel enorm piepende bedden...
- We hebben een langere rit met veel klimwerk voor de boeg naar Burgos, dus beginnen we er op tijd aan. Aangezien we ten laatste om 8u de albergue moeten verlaten, hebben we geen excuus om te treuzelen bij ons ochtendritueel.
- We klimmen door prachtige landschappen en godvergeten dorpjes. Het klimmen gaat ons wel goed af en we vorderen vlot. Tegen de middag bereiken we reeds 45km.
- We geven opnieuw enkele Spaanse mountainbikers het nakijken. Ze verwijten ons een motertje te hebben in onze fietsen... Waarop wij met een ferme pets op onze billen duidelijk maken dat dat onze motors zijn! :-)
- Opnieuw gaat het van een bewolkte en mistige voormiddag naar een warme en zonnige namiddag.
- We belonen onszelf voor het goede klimwerk met een ijsje in het heiligdom van San Juan de Ortega.
- Via een mooi fietspad langs de rivier en een park komen we in het mooie en drukke Burgos aan. Hier gaan we onmiddelijk op zoek naar een slaapplek. Dit blijkt echter minder evident dan verwacht. Het is weekend en al snel blijkt dat de albergue, kleine hostals en kleine hotels allemaal volzet zijn.
- We raken lichtjes geïrriteerd door enkele opdringerige oude peetjes die leuren met verblijfsadresjes in ruil voor fooi. We negeren ze en doen gewoon ons ding. Door een tip van een vriendelijke hoteluitbater (wiens hotel volzet is) komen we uiteindelijk in een erg knus en mooi hotelletje terecht, waar we pelgrimskorting krijgen. We boeken meteen 2 nachten.
- Even moeten we puzzelen met onze fietsen, want die moeten naar de bovenste verdieping met de lift... Daar moeten we ze dan nog eens zien vast te maken aan een metalen trap. Het is niet evident je fiets schuin te stallen...
- We genieten van de pure luxe: ons kunnen afdrogen met een gewone handdoek (niet het ultra-absorberend en lichtgewicht reishanddoekje),  slapen in een bed dat breder is dan onze tent, een echt hoofdkussen (geen pull opgerold tot kussen) en spierwitte lakens... Héérlijk!
- We mengen ons onder de flanerende Spanjaarden om nog een hapje te eten.
- We kruipen moe maar voldaan in ons "hemelse" bed. (Of zou het door die fles wijn komen?)

Vandaag verkennen we de stad en doen we het rustig aan om krachten op te doen voor de laatste 550 kilometers. Hierna beginnen we met de Meseta hoogvlakte, waar de wind wel eens een hoofdrol zou kunnen opeisen.

We willen jullie alvast bedanken voor de vele reacties en aanmoedigingen (via de blog, SMS, mailtjes...), het doet ons echt deugd om zo een ondersteuning te krijgen!

¡Hasta luego!

Pelgrims op rust Jonathan en Katleen