Oh O Cebreiro

¡Hola!

Het is waar: de laatste loodjes wegen zwaar! Zo is te lezen in het onderstaande verslag van de voorbije dagen:

DAG 27: HOSPITAL DE ÓRBIGO - EL ACEBO (64.10km)

- Na een goede nachtrust in ons tentje verlaten we eens niet als laatsten de albergue. We blijven wel nog wat plakken door een fijne babbel met de Vlaamse hospitalero.
- We worden afgezet bij het ontbijt in een lokale bar: €12 (voor ons 2, we hebben ook al eens €5 betaald) voor een standaard ontbijt. We hadden beter moeten weten: de bar had uitzicht op de historische brug en we zaten op het terras, waar de Spanjaarden ook nog een toeslag voor aanrekenen.
- In Astorga bezichtigen we het bisschoppelijk paleis van Gaudí, we zijn er alletwee weg van. We proeven er ook de lokale specialiteit: de mantecada. Volgens de Nederlandse fietsreisgids zou dit iets weg moeten hebben van Geraardsbergse mattentaarten, maar dit is in de verste verte niet het geval. Het zijn gewoon simpele, maar lekkere cakejes.
- Eens buiten Astorga begint het gestaag te klimmen, alsook de temperatuur.
- We laten onze pan con halfgesmolten queso even bezinken met een siësta in de schaduw van een boom, het is toch veel te warm om te fietsen.
- Het valt ons op dat zo goed als elk kerkje hier een ooievaarsnest heeft. We smelten weg als ook de kleintjes hun kop laten zien.
- We bereiken het punt van 2000km, toch al ver weg van huis.
- We vatten de klim aan naar de "Cruz de Ferro", het "dak" van de camino op 1500m. Halverwege moeten we even op adem komen met een verfrissend drankje in een bar, we hebben dan al enige (warme) liters water uit onze drankbussen geslurpt. Als bij toeval komt het Australische koppel uit Saint Jean Pied de Port ook in deze bar aan, het is een hartelijk weerzien.
- We zweten verder naar de top. Vooral de laatste kilometers aan 10% laten zich voelen in de kuiten en Achillespees. Het is afzien en genieten tegelijkertijd: de uitzichten zijn er magnifiek!
-Het blijft broeiend warm, het asfalt gaat zelfs aan onze banden plakken.
- Het mythische kruis op een houten staak wordt pas op het allerlaatste moment zichtbaar.
- Het eeuwenoude gebruik is dat pelgrims een steen achterlaten aan de voet van het kruis. Dit staat symbool voor de start van een nieuwe levensfase.
- Wij hadden elk 2 steentjes bij: Jonathan kreeg er 2 van zijn pepe, die eveneens de camino fietste, en Katleen kreeg er 2 van haar ouders van op de oprit thuis in Pamel. We geven er onze eigen betekenis aan en gooien ze op de grote hoop. Een speciaal moment want dit is één van de (letterlijke) hoogtepunten waar we al maanden naar uitkijken, maar we weten dat hiermee het einde van onze camino dichterbij komt.
- Na een Spaanse mountainbiker met fietspech te hebben geholpen, dalen we verder af naar El Acebo.
- We vinden er onderdak in een casa rural bij een vriendelijke alternatieve man, die onze aandacht trok met een bordje "comidas vegetarianos". We logeren er in een mooie dakkamer met zicht op de bergen en krijgen er ´s avonds een vegetarisch galadiner! Hiermee worden de batterijen terug volledig opgeladen.
- De casa rural wordt bovendien omsingeld door poezen.
- Na de heerlijke maaltijd begeven we ons nog even in het dorpje en zien een prachtige zonsondergang achter de bergen. Het is zoals vele indrukken op deze tocht onbeschrijflijk mooi. Het valt echter niet te vatten in woorden of beelden...

DAG 28: EL ACEBO - LA PORTELA (58.79km)

-  Na het lekkere ontbijt met vele soorten confituren dalen we af naar Ponferrada. Wegens de vele bochten en steile stukken doen we dit voorzichtig aan, het is hier trouwens te mooi om hier in een hoge snelheid af te razen.
- In Ponferrada bewonderen we de tempeliersburcht en nestelen ons op een terrasje voor een café con leche.
- In Cacabelos wordt de rust tijdens de lunch verstoord door enkele ijverige gemeentearbeiders die tot 4 maal toe hetzelfde stukje grasperk afrijden.
- We rijden de volgende bergen tegemoet richting Villafranca del Bierzo.
- We merken een nieuw probleem op met Jonathans fiets: er zit een boebel en een klein scheurtje op de achterband deze keer.
- De fietsenmaker in Villafranca houdt siësta tot 16u, dus we moeten noodgedwongen een terrasje doen. De ice tea smaakt in deze hitte.
- Als we om 16u bij de fietsenmaker aankomen, is deze reeds druk bezig met een gecompliceerd probleem van een Spaanse mountainbiker. Pa fietsenmaker komt ook toe, trekt zijn overall aan, maar beperkt zich tot het observeren van zoonlief en wat rommelen in de kast. Ma fietsenmaker bewaakt de kassa en leest wat reclameboekjes. Het geduld wordt even op de proef gesteld.
- Als het uiteindelijk aan ons is, blijkt het probleem snel opgelost te zijn door een nieuwe Michelin achterband. Na 17u besluiten we toch nog iets verder en iets hoger te gaan, het is immers dan al wat afgekoeld naar 29 graden...
- De camping die we op het oog hadden, blijkt gesloten te zijn en iets te afgelegen. We voelen er ons niet op ons gemak en besluiten om iets verderop in een hostal te overnachten. Zo kunnen we ook goed uitgerust de lange klim (een kleine 30km) aan te vatten.

DAG 29: LA PORTELA - SAMOS (54.17km)

- Bij het laden van de fietsen ontmoeten we een vrolijke streekgenoot: Dirk uit Evergem. Hij is vertrokken op 4 mei en wil morgen in Santiago zijn.
- Wij zijn iets minder ambitieus en willen vooral de Cebreiro afwerken vandaag.
- De lange klim begint geleidelijk, maar laat zich steeds meer voelen naarmate we vorderen.
- Na een ontmoeting met 2 Braziliaanse fietsers tijdens een tussenstop, begint het te gieten. Het wordt uiteindelijk een volledige "verkleeddag" vandaag: van sandalen en korte broek naar volledige regenoutfit. Zon- en regenvlagen wisselen elkaar in sneltempo af.
- Net voor de top begint opnieuw een vlaag. Boven nemen we snel een foto en vluchten een bar in om op te warmen en te drogen.
- Na de Cebreiro (1310m) moeten we nog 2 andere pieken over: Alto San Roque (1270m) en Alto do Poio (1335m).
- Voor de laatste piek doen we krachten op met pan con (heerlijke) queso manchego op een bankje tijdens een opklaring.
- Wat volgt is een lange afdaling met een cocktail van zon, regen en wind.
- In Samos staken we de strijd voor vandaag. Er is een overaanbod aan goedkope en propere kamers om uit te rusten van de zware inspanning.
- We halen eerst nog een stempel in het indrukwekkende monasterio en vinden dan een mooie kamer in een casa rural.

We hebben nog een kleine 150km voor de boeg. We mogen echter niet voor dinsdag aankomen aangezien ons ontvangstcomité nog onderweg is. Daarom doen we het "ipt gemak" de komende dagen.

¡Hasta la vista!

Jonathan & Katleen