¡Dos cervezas por favor!

¡Hola todos!

Na even zoeken hebben we weer een computer met internet om jullie van een update te voorzien. Wij zijn ondertussen in het land van onze eindbestemming aangekomen. Het was even wennen, want een duidelijk verschil in zowel landschap als in cultuur en een zeer duidelijke beleving van de camino.  Maar we hebben onze draai snel gevonden.

DAG 17: SAINT PALAIS - SAINT JEAN PIED DE PORT (36.11km)

- 's Nachts sloeg Katleen op het Mariabeeldje boven haar bed. Gelukkig alleen maar wat lawaai en geen schade...
- Vroeg opstaan en heel lekker ontbijt in de refuge. Op tijd vertrokken voor een korte etappe.
- Meteen klimmen geblazen naar het punt Stèle de Gibraltar, waar de drie belangrijkste Jacobswegen uit Frankrijk samenkomen.
- De Pyreneeën worden nu heel goed zichtbaar in het heldere weer, een prachtig landschap om door te fietsen.
- Nu en dan komen we van de hoofdweg op kleine baantjes, waar plots een kudde schapen gehoed wordt voor onze neus. Als Jonathan even achter blijft om kodak weg te steken, komt een herdershond hem halen om aan te sluiten bij de kudde.
- Op de middag in St. Jean Pied de Port, waar camping nog dicht is tot 17u en geen picknickbank in de schaduw te vinden is. Dus picknicken (voor de laatste keer du pain francais avec du fromage) in volle zon bij de Porte St. Jacques, waar de wandelaars de stad binnenkomen.
- We melden ons bij het accueil de pèlerins, waar meteen duidelijk wordt dat we niet de enigen zijn op weg naar Santiago. Het krioelt er van de (wandel)pelgrims, de meesten nog fris en monter, want dit is voor velen de startplek van hun camino.
- Het wordt ook een stuk internationaler vanaf nu: zo zijn onze buren op de camping Australiërs (Anne en Mike). Ze maken gedurende 3 maanden een fietsreis door Europa en doen hierbij ook de camino aan. We hebben er een lange en aangename babbel mee, maar moeten soms goed luisteren om het accent te begrijpen.
- We duiken vroeg onze slaapzakken in om de volgende dag goed uitegerust de Pyreneeën te bedwingen.

DAG 18: SAINT JEAN PIED DE PORT - EUNATE (100.15km)

- Aangezien warm weer voorspeld wordt, staan we vroeg op om voor de grote warmte zoveel mogelijk geklommem te hebben.
- Het echte klimmen laat langer op zich wachten dan verwacht, maar vanaf Valcarlos is de klim echt ingezet: 22km met steile stukken van 9-10%. 
- We stoppen regelmatig om even uit te blazen, maar het inhalen van 3 lichtbeladen Spaanse mountainbikers geeft ons een extra boost.
- Om 11u30 bereiken we al de top van de Ibañeta (1057m). Het geeft een goed gevoel om op zo een top te staan, maar de felle wind laat ons al snel naar het lager gelegen pelgrimsplaatsje Roncesvalles afdalen.
- Als afdaling kiezen we voor de weg rond het drukken Pamplona. We rijden door een prachtig rivierdal van de Erro en moeten bijna 25km geen trap geven: bergaf en wind in de rug. Het is volop genieten van het prachtige landschap en het golven van de wind op het graan in de heuvels.
- In de plaats van een bij vliegt nu een arend op Jonathan af in de afdaling. Hij vliegt over ons op slechts enkele meters: een speciale ervaring en een spontane "WAAAAAW".
- Nadeel van de route rond Pamplona: geen overnachtingsmogelijkheden, daarom zijn we aangewezen op extra kilomters.
- Als bij toeval vinden we echter slaapplaats op een zeer speciale plek: het ermita van Eunate, een zeer mooi kerkje waar ook een kleine pelgrimsherberg is.
- We beleven er een leuke avond met een lekker diner bereid door de Franse hospitaleros Gerard & Marie Rose. In het gezelschap van Duitse, Oostenrijkse en Braziliaanse wandelaars.

DAG 19: EUNATE - LOGROÑO (77.5km)

- Verschrikkelijke nacht! Onze Braziliaan snurkt zo luid dat oordoppen niet helpen. Bovendien beginnen ze ook al om 5u45 hun rugzak in te pakken. Wetende dat elk object in een apart plastiek zakje steekt, maakt het geritsel doorslapen onmogelijk.
- We nemen een bijkomend ontbijt in Puente la Reina, het officiële startpunt van de camino frances.
- Doortrappen omhoog naar Estella, waar Katleen spontaan "O Lieve Vrouwetoren" begint te zingen... Het zijn maar een paar letters verschil natuurlijk...
- Na een bezoek aan het schitterende monasterio de Irache passeerden we ook even langs de wijfontein van het naastgelegen wijnhuis. De slokken wijn bleven beperkt, we moeten immers nog een heel eind en Katleen haar smaakpapillen raken nog steeds niet aangepast aan rode wijn... Gelukkig hebben ze er ook water om onze bidons terug aan te vullen, want het begint aardig warm te worden.
- Picknick: nu met pan con queso :-) bij het veldje van het monasterio.
- In de namiddag brengen we een bezoekje aan de Vlaamse refugu in Los Arcos. Hospitaleros Dicky en Julien weten dit zeer te appreciëren.
- Na veel klimmen en opnieuw dalen, komen we in Logroño aan waar het precies leek te sneeuwen. Reden: een of andere talrijk aangeplante boomsoort verspreidt zijn pollen.
- Na even op ons positieven te komen op de camping, trekken we de stad in voor wat rondflaneren en een hapje in de lokale tapasbar.

DAG 20: LOGROÑO - SANTO DOMINGO DE LA CALZADA (70.35km) 

- Bij het ontwaken lijkt onze bagage in de voortent wel beschimmeld. Het ligt er vol met die pollen die de wind onder de tent heeft geblazen!
- Na wat inkopen, knopen we aan met onze oude vertrouwde Spaanse traditie: ontbijt met café con leche, tostada y zumo de naranja in een bar.
- We rijden Logroño buiten langs een heel mooi pad dat samenvalt met de wandelcamino. Enkele wandelaars hebben het blijkbaar niet echt begrepen op fietspelgrims en weigeren even langs de kant te gaan ondanks duidelijk vooraf gerinkel...
- Naast enkele overweldigende kerken (wat een verschil met Frankrijk) brengt de dag vooral veel klimwerk. We begeven ons steeds tussen 400 en 800 meter hoogte, wat het knap lastig maakt.
- Moe van het vele klimwerk komen we aan bij het mooie stadje Santo Domingo de la Calzada. We proberen de slaapzaal van de albergue te vermijden, maar komen er uiteindelijk toch terecht, wegens de enige optie om onze fietsen veilig te stellen. Het blijkt een heel mooie vernieuwde albergue te zijn (in zijn bestaan al een van de oudste op de camino). Hopelijk niet te veel snurkers deze nacht.
- We gaan nog even de stad verkennen en eten nog een menu del peregrino.

Morgen trekken we richting Burgos, waar we ook een volledige fietsvrije rustdag plannen om te bekomen van het reeds vele Spaanse klimwerk en krachten op te doen voor wat nog komen moet...

¡Adios!

Peregrinos Katleen y Jonathan